Tegenslagen zijn onvermijdelijk. Net als dat voortgang soms eerder achteruitgang lijkt te zijn. De afgelopen zes (!) maanden hebben we geworsteld met de afwerking van de zijwanden en de zakraammechanismen.
Sinds deze week zijn we eindelijk over het dode punt heen. Na veel proberen, aanpassen, wijzigen en weer proberen, hebben we het nu werkend, zoals de foto’s laten zien. Vanaf nu kunnen we in een steeds hoger tempo alles monteren. Het betekent helaas wel dat sommige reeds geleverde onderdelen opnieuw gemaakt moeten worden. Het is niet anders.
Wat gelukkig goed opschiet zijn de luchtleidingen onder de A619. Dat leidingwerk is veel complexer als onder de A620. Dat komt doordat zich onder de A619 de compressor met hoofdreservoirs bevindt, naast twee remcilinders met elk een hulpreservoir. Daar doorheen loopt ook nog eens de luchtleiding voor de bediening van de deuren. Het levert soms een indrukwekkend breiwerk van leidingen op.
Tenslotte zijn we onze werkplaats aan het uitbreiden. Er komt achterin een aparte timmerwerkplaats, die we nu aan het inrichten zijn. Het wordt stap voor stap steeds meer een echte tramfabriek, zoals we nu al bekend staan.
